Spis treści działu
Wideocast
Wprowadzenie
Bibliografia
Wideocast
Wprowadzenie
1. Rozpoznanie potrzeb
higieniczno-pielęgnacyjnych pacjenta
2. Planowanie, organizowanie, dokumentowanie
pracy opiekuna medycznego przy łóżku chorego
3. Metody, zasady wykonywania zabiegów
higieniczno-pielęgnacyjnych
4. Dobór technik i metod
5. Segregacja odpadów medycznych
Bibliografia
Bibliografia
Wideocast: 1. Moduł I – Planowanie i organizowania pracy opiekuna
Wprowadzenie
Dokładne rozpoznanie potrzeb higieniczno-pielęgnacyjnych pacjenta jest
podstawą do ustalenia czynności pielęgnacyjno-opiekuńczych dla każdego
indywidualnie . Aby rozpoznanie było pełne,
musimy podjąć dialog z pacjentem,
jego rodziną i zespołem terapeutycznym. Podjęcie pełnego, poprawnego dialogu
ułatwi opiekunowi znajomość zasad komunikacji interpersonalnej oraz przepisów
prawa z nią związanych.
Komunikacja jest to proces wzajemnej wymiany informacji,
treści między ludźmi. Jest
procesem porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji. Celem komunikacji
jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami. Proces ten
odbywa się przy użyciu zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki. W
procesie komunikacji bierze udział nadawca
i odbiorca.
Zmienne psychologiczne decydujące o jakości komunikacji:
·
osobowość
pacjenta i osoby zajmującej się nim,
·
działania
podejmowane przez pacjenta i osoby zajmujące się nim, mające na celu polepszenie
jego sytuacji, stanu zdrowia.
Następstwa kontaktu:
·
bezpośrednie
– niesienie ulgi, poprawa stanu,
·
pośrednie –
w sferze uczuć, myśli, mają aspekt regulacyjny, rzutują na kształt dalszych
kontaktów.
Wyróżnia się komunikację werbalną, polegającą np. na słownym przekazaniu
informacji o stanie zdrowia, nawykach i przyzwyczajeniach podopiecznego, przyjmowanych
lekach itp., oraz komunikację niewerbalną (nazywaną też mową ciała),
która, np. poprzez mimikę
twarzy, grymas czy gest,
mówi o uczuciach i odczuciach pacjenta.
W kontakcie z pacjentem pojawia się pojęcie komunikacji terapeutycznej, polegającej
na uzyskaniu porozumienia, skłonieniu do aktywności osoby objętej opieką w
realizacji wspólnie określonych celów: potęgowania, ochrony lub też naprawy
zdrowia, przejęcia za nie odpowiedzialności.
Do
najważniejszych elementów poprawnej komunikacji z pacjentem zalicza się
następujące czynniki:
·
indywidualne
podejście,
·
dążenie do
poznania potrzeb pacjenta i ich zaspokojenie,
·
przewaga
słuchania i życzliwego bycia z pacjentem,
·
okazanie
pacjentowi i jego rodzinie zrozumienia,
·
zgodności
zachowań werbalnych i niewerbalnych,
·
posługiwanie
się pytaniami otwartymi (np. „Jak pan sypia?” zamiast „Czy dobrze pan sypia?”),
które dają możliwość swobodnej wypowiedzi,
·
zadawanie
pytań dotyczących problemów psychologicznych, a nie tylko somatycznych,
·
zachęcanie
do wyjaśniania problemów, które pacjent sygnalizuje tylko ogólnikowo,
·
umiejętne
posługiwanie się ciszą.
1.
Rozpoznanie
potrzeb higieniczno-pielęgnacyjnych pacjenta
Rozpoznanie potrzeb, w tym potrzeb
higieniczno-pielęgnacyjnych,
odbywa się w trakcie „procesu pielęgnowania”, który według Jolanty
Górajek-Jóźwik jest formą opieki, obejmującej rozpoznanie stanu
bio-psycho-społecznego, kulturowego i duchowego podmiotu opieki, postawienie diagnozy, podjęcie celowych działań, które
mają doprowadzić do utrzymania lub zmiany rozpoznanego stanu, ocenienie uzyskanych wyników. W
Europie obowiązuje 4-etapowy schemat procesu pielęgnowania, który jednocześnie
wyznacza przebieg sprawowanej opieki. Jednocześnie należy podkreślić, że proces
ten toczy się stale z okresami mniejszego lub większego nasilenia, z reguły
rozpoczyna się w momencie objęcia opieką podopiecznego, kończy się w momencie
zakończenia – wypis ze szpitala, ustanie opieki, zgon podopiecznego.
Etapy procesu
pielęgnowania
I etap –
określenie/ocena stanu zdrowia pacjenta
1.
Zbieranie/pozyskanie informacji o pacjencie według stanu biologicznego,
psychicznego, społecznego, kulturowego i duchowego. Przy pomocy następujących
narzędzi: obserwacji, wystandaryzowanego wywiadu, rozmowy z podopiecznym,
rodziną, zespołem terapeutycznym i innymi, kwestionariuszy, analizy dokumentów
i wytworów podopiecznego (Talarska, Wieczorowska-Tobis 2009, s. 39).
2.
Analiza pozyskanych danych według sfer: biologiczno-fizycznych,
psychicznych, społecznych, określa zdolność pacjenta do samodzielnego
funkcjonowania (zaspokojenia potrzeb życiowych), zakres niezbędnej pomocy
(tamże, s. 124, 401).
3.
Definiowanie
właściwych/aktualnych i potencjalnych potrzeb i problemów pielęgnacyjnych
podopiecznego, na których opiera się diagnozę pielęgnacyjną.
Tabela 1.1. Diagnoza potrzeb i problemów
Dane w sferze biologiczno-fizycznej
|
Potrzeba
|
Problem
|
Niezbędna pomoc
|
Podjąć działania (zmierzające do zaspokojenia
potrzeby, rozwiązania problemu)
|
|
Może
|
Nie może
|
||||
…
|
…
|
…
|
…
|
…
|
…
|
Dane w sferze psychicznej
|
Potrzeba
|
Problem
|
Niezbędna pomoc
|
Podjąć działania (zmierzające do zaspokojenia
potrzeby, rozwiązania problemu)
|
|
Może
|
Nie może
|
||||
…
|
…
|
…
|
…
|
…
|
…
|
Dane w sferze społecznej
|
Potrzeba
|
Problem
|
Niezbędna pomoc
|
Podjąć działania (zmierzające do zaspokojenia
potrzeby, rozwiązania problemu)
|
|
Może
|
Nie może
|
||||
…
|
…
|
…
|
…
|
…
|
…
|
Źródło: opracowanie własne autora
II etap –
planowanie opieki
1. Ustalenie celów opieki, które nawiązują
do wcześniej rozpoznanych, niezaspokojonych potrzeb życiowych podopiecznego,
rozwiązujących problemy. Cele informują, co powinniśmy osiągnąć podczas
sprawowania opieki, określają także zakres działań.
2. Ustalenie kontraktu
z podopiecznym
, jego rodziną na zakres wykonywanych czynności
higieniczno-opiekuńczych, przyjęcie zlecenia od lekarza, pielęgniarki.
3. Współpraca w zespole terapeutycznym –
ustalenie planu pracy z podopiecznym.
4. Ustalenie metod, technik, narzędzi,
częstotliwości wykonywanych zabiegów.
W planie opieki uwzględnia się udział różnych osób z zespołu
terapeutycznego, pacjenta i jego rodzinę.
III etap –
realizacja planu opieki
Realizacja planu opieki polega na wykonaniu czynności
higieniczno-pielęgnacyjnych, zmierzających do zaspokojenia
potrzeb oraz rozwiązania problemów istotnych dla podopiecznego. Aby możliwe
było osiągniecie założonych celów, opieka powinna być dostosowywana za każdym
razem do aktualnego stanu i cech osobniczych pacjenta. Realizując zadania, opiekun mobilizuje
pacjenta/podopiecznego i jego najbliższych do współpracy, na ile oczywiście to jest możliwe. Uczy
podopiecznego samoopieki.
Zadania opiekuna w ramach funkcji higieniczno-pielęgnacyjnej (wykonanie lub
pomoc):
·
kąpiel
pacjenta leżącego w łóżku,
·
kąpiel pod
nadzorem w łazience,
·
wykonanie
toalety porannej lub wieczornej u pacjenta leżącego,
·
pomoc
pacjentowi przy wykonaniu toalety porannej lub wieczornej,
·
posłanie
łóżka pacjentowi leżącemu,
·
toaleta
jamy ustnej,
·
golenie
zarostu twarzy,
·
mycie głowy
w łóżku pacjentowi leżącemu,
·
zakładanie
czepca w przypadku wszawicy,
·
zmiana lub
pomoc przy zmianie bielizny osobistej.
IV ETAP – ocena
Ocenie podlega stopień realizacji celów opieki, praca
zespołu terapeutycznego, współpraca pacjenta i jego rodziny. W przypadku gdy
potrzeby i problemy pacjenta/podopiecznego nie zostaną zaspokojone/rozwiązane,
opiekun medyczny powinien zastanowić się nad poprawnością planu opieki, biorąc
pod uwagę rozpoznane niezaspokojone potrzeby, uwzględniając problemy, zakres
samodzielności podopiecznego, cele opieki, podjęte działania i dobór osób.
Podczas ponownego planowania uwzględnia sformułowane na tym etapie wnioski,
aktualny stan zdrowia/aktywność podopiecznego oraz warunki, w jakich przebiega opieka.
Na wszystkich etapach sprawowanej opieki bardzo ważna jest
współpraca opiekuna medycznego z pielęgniarką, zespołem terapeutycznym,
pacjentem, rodziną. Konieczna jest również ciągła obserwacja podopiecznego,
przekazywanie informacji zwrotnych dotyczących zmian w funkcjonowaniu
chorego/pacjenta/podopiecznego w całym zespole terapeutycznym.
2. Planowanie, organizowanie, dokumentowanie
pracy opiekuna medycznego przy łóżku chorego
Jednym z podstawowych
warunków dobrego samopoczucia chorego/pacjenta/podopiecznego jest zapewnienie
mu wygody i czystości.
Najbliższe otoczenie pacjenta stanowi łóżko i szafka
przyłóżkowa. Pacjenci mniej sprawni wymagają pomocy w zakresie zmiany bielizny
pościelowej, przesłania łóżka, uporządkowania przedmiotów na szafce
przyłóżkowej oraz w takim ich ustawieniu, by było to zgodne z życzeniem i
potrzebami pacjenta. Pacjent powinien sam decydować, które rzeczy będą mu najpotrzebniejsze
i w związku z tym powinny być na zewnątrz szafki, a które należy schować do wewnątrz.
Przystępując do wykonywania zabiegów higienicznych przy pacjencie, należy pamiętać o następujących
zasadach:
·
Poznaj stan
pacjenta – stan fizyczny wskaże na
stopień niezależności przy wykonywaniu zabiegów higienicznych i pozwoli ustalić
zakres samopielęgnacji. Znajomość możliwości pacjenta ochroni go przed
nadmiernym wysiłkiem, zachęci do samodzielnego wykonywania określonych
czynności. Poznanie stanu psychicznego pacjenta, jego stosunku do własnego
zdrowia i choroby pozwoli na porozumienie się i pozyskanie go do udziału w
planowaniu i realizowaniu opieki. Stan społeczny, czyli nawyki, zwyczaje
kulturowe i warunki materialne pacjenta, mogą mieć wpływ na rodzaj i sposób
wykonywania zabiegów higienicznych. Może się to przejawiać w niechęci do korzystania
ze wspólnych łazienek lub toalet, pacjenci mogą nie mieć własnych przyborów
toaletowych.
·
Wyjaśnij
istotę zabiegu oraz uzyskaj zgodę na jego wykonanie.
·
Jeśli jest
to możliwe, uzgodnij porę wykonywania zabiegu.
·
Ustal
zakres wykonywania czynności przez pacjenta i opiekuna.
·
Ustal z
pacjentem kolejność i technikę wykonywanych czynności tak, aby sposób wykonywania
był zgodny z jego życzeniami i przyzwyczajeniami, uzgodnij ewentualne
odstępstwa.
·
Przygotuj
miejsce wykonywania zabiegu – zadbaj o temperaturę, unikaj przeciągu, zamknij
okna, drzwi.
·
Przygotuj
niezbędny sprzęt.
·
Zadbaj o
bezpieczeństwo i wygodną pozycję pacjenta.
·
Przed
zabiegiem i po jego zakończeniu umyj ręce.
·
Szanuj
godność osobistą pacjenta, zapewnij intymność przy wykonywaniu czynności
higienicznych.
·
Obserwuj
pacjenta, w razie potrzeby kształtuj prawidłowe nawyki higieniczne.
·
Wykonuj
zabiegi sprawnie, dokładnie, delikatnie i estetycznie.
·
Po zabiegu
upewnij się czy pacjentowi jest wygodnie, jak się czuje i sprzątnij sprzęt.
·
Udokumentuj
wykonanie zabiegu w obowiązującej dokumentacji.
Informacje dotyczące dokumentowanie pracy opiekuna
medycznego znajdują się w jednej z pozycji literatury obowiązkowej (tamże, s. 124,
401–414).
3. Metody, zasady wykonywania zabiegów
higieniczno-pielęgnacyjnych
Dobór metod, zasad wykonywania zabiegów
higieniczno-pielęgnacyjnych zależy od:
·
stanu
podopiecznego/pacjenta/chorego/klienta, diagnozy potrzeb i problemów i odnosi
się do trzech poziomów funkcjonowania człowieka:
-
samodzielny (S),
-
przy pomocy (P),
-
niesamodzielny (N),
·
planu pracy
opiekuna medycznego (tzw. „Plan pielęgnowania i opieki”), uwzględniającego
czynności opiekuńcze w pięciu kategoriach:
-
pielęgnacja podstawowa,
-
obserwacja,
-
komunikowanie się,
-
współpraca z zespołem terapeutycznym,
-
opieka – usługi opiekuńcze, higieniczne,
·
warunków i
miejsca wykonywania świadczeń (dom
podopiecznego, szpital, hospicjum, Dom Pomocy Społecznej),
·
możliwości
finansowych podopiecznego, placówek służby zdrowia i opieki społecznej,
·
zasad
prawnych w opiece długoterminowej.
Świadczeniem zdrowotnym są działania służące zachowaniu,
ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne
wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich
wykonywania, w szczególności związane z: pielęgnacją chorych, pielęgnacją niepełnosprawnych i
opieką nad nimi, opieką paliatywno-hospicyjną.
Świadczenie to wykonywanie czegoś na czyjąś rzecz, stąd
świadczeniem pielęgniarskim jest każda usługa wykonana przez
pielęgniarkę/opiekuna medycznego na rzecz podopiecznego (człowieka zdrowego,
chorego, niepełnosprawnego),
związana ze sprawowaną nad nim opieką zdrowotną.
Zgodnie z art. 15 ust. 1. Ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych, świadczeniobiorcy mają, na zasadach
określonych w ustawie, prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, których celem
jest: zachowanie zdrowia, zapobieganie chorobom i urazom, wczesne wykrywanie
chorób, leczenie, pielęgnacja oraz zapobieganie niepełnosprawności i jej
ograniczanie.
Świadczeniobiorcy przysługują świadczenia gwarantowane z
zakresu: świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki
długoterminowej, opieki
paliatywnej i hospicyjnej (Żurawska 2010).
4. Dobór technik i metod
Dobór technik i metod zależy
od stanu zdrowia podopiecznego, warunków wykonywania zabiegu, zasobów
finansowych, przepisów i zarządzeń NFZ i opieki społecznej.
Metody pracy opiekuna medycznego:
·
obserwacja,
·
wywiad
standaryzowany,
·
rozmowa,
·
analiza
wytworów (np. robótek ręcznych, namalowanego obrazu, wykonanej laurki),
·
analiza
dokumentów,
·
opieka/pielęgnacja,
·
usprawnianie.
Techniki pielęgnowania:
·
techniki
mycia w łóżku, pod prysznicem,
·
przenoszenie
chorego, transport,
·
techniki
karmienia,
·
gimnastyka
usprawniająca,
·
gimnastyka
oddechowa.
Rysunek 1.1. Dokumentacja zastosowanych metod i technik
– przykładowy formularz
PLAN
DZIAŁANIA
1.
Wykaz problemów higienicznych i opiekuńczych
chorego:
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
2.
Wykaz zaplanowanych czynności niezbędnych do
wykonania zadania:
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3.
Wykaz materiałów i środków potrzebnych do wykonania
zadania:
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4.
Wykaz przyborów i sprzętu potrzebnych do wykonania
zadania:
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Źródło: opracowanie własne autora
5. Segregacja odpadów medycznych
Zgodnie z nowym
rozporządzeniem, które obowiązuje od 23 września 2013 r., odpady medyczne mają być w miejscu ich powstawania
dzielone na trzy grupy: zakaźne, specjalne i pozostałe. W zależności od
rodzaju, odpady medyczne powinny trafić do worka o odpowiednim kolorze: zakaźne do czerwonego, specjalne do żółtego, a pozostałe – do niebieskiego. Odpady z
ostrymi krawędziami lub końcami powinny być wkładane do sztywnych i odpornych
na wilgoć pojemników (zob.
http://pulsmedycyny.pl/2581293,26153,segregacja-odpadow-medycznych).
Pełną nową ustawę o odpadach medycznych
można znaleźć w Dzienniku Ustaw z 2013 r. pod pozycją 21 (Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach).
Ponadto w placówkach używane są worki:
·
czarne –
odpady komunalne
·
niebieskie
– brudna bielizna, rękawiczki (dwa oddzielne worki)
·
czerwone/różowe
– na odpady medyczne zakaźne (odpady zabrudzone wydalinami pacjenta).
Odpady medyczne stanowią kłopotliwą i niebezpieczną grupę
odpadów z uwagi na ich zakaźne właściwości i źródło pochodzenia. Niewłaściwa
klasyfikacja, a co za tym idzie – gromadzenie i segregacja odpadów medycznych, stanowi powszechny problem w
naszym kraju. Niewłaściwe są często również metody i warunki ich
unieszkodliwiania. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest niska świadomość ryzyka
związanego z nieprawidłowym postępowaniem z odpadami medycznymi. Wbrew
powszechnemu mniemaniu,
gospodarowanie odpadami medycznymi jest poważnym wyzwaniem nie tylko dla
szpitali i przychodni – przepisy nakładają obowiązek bezpiecznego składowania i
pozbywania się odpadów medycznych zarówno na placówki ochrony zdrowia, jak i na
wszelkie inne zakłady, w których powstają odpady mające potencjalne właściwości
zakaźne, takie, jak zakłady
kosmetyczne czy studia tatuażu.
Podstawowym aktem prawnym określającym sposób postępowania z
odpadami medycznymi jest ustawa o odpadach oraz wydane na jej podstawie
rozporządzenia:
·
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30
lipca 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami
medycznymi (Dz. U. nr
139, poz. 940).
·
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23
grudnia 2002 r. w sprawie rodzajów odpadów medycznych i weterynaryjnych,
których poddawanie odzyskowi jest zakazane (Dz. U. z 2003 r. nr 8, poz. 103).
·
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23
grudnia 2002 r. w sprawie dopuszczalnych sposobów i warunków unieszkodliwiania
odpadów medycznych i weterynaryjnych
(Dz. U. z 2003 r. nr 8, poz. 104 ze zm.).
Odpady medyczne, zgodnie z definicją zawartą w
art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy o odpadach, to odpady powstające w związku z
udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz prowadzeniem badań i doświadczeń
naukowych w dziedzinie medycyny (zob. http://bklegal.pl/download.php?id_file=5).
Bibliografia
Literatura
obowiązkowa
Szwałkiewicz E., Opiekun Medyczny w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
2013.
Talarska D., Wieczorowska-Tobis
K., Opieka nad osobami przewlekle chorymi w wieku podeszłym i
niesamodzielnymi. Podręcznik dla opiekunów medycznych, Wydawnictwo
Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.
Wołynka S., Pielęgniarstwo
ogólne, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1993.
Zahradniczek K., Wprowadzenie
do pielęgniarstwa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999.
Literatura dodatkowa
Kędziora-Kornatowska K., Muszalik M.,
Kompendium pielęgnowania pacjentów w starszym
wieku, Wydawnictwo CZELEJ, Lublin 2007.
Kwiatkowska A, Krajewska-Kułak E., Pank W., Komunikowanie interpersonalne w pielęgniarstwie,
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
Rozporządzenie
Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie rodzajów odpadów
medycznych i weterynaryjnych, których poddawanie odzyskowi jest zakazane
(Dz.U. z 2003 r. nr 8, poz. 103).
Rozporządzenie
Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie dopuszczalnych sposobów i
warunków unieszkodliwiania odpadów medycznych i weterynaryjnych (Dz.U. z
2003 r. nr 8, poz. 104 ze zm.).
Rozporządzenie
Ministra Zdrowia z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu
postępowania z odpadami medycznymi (Dz.U. nr 139, poz. 940).
Steciwko A., Żurawicka D., Wojtal M., Pielęgnacyjne i kliniczne aspekty opieki nad chorymi. Wybrane
zagadnienia, t. 2,
Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2009.
Ustawa z dnia 14 grudnia 2012
r. o odpadach
(Dz.U. 2013 poz. 21).
Ustawa z dnia 27
sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz.U. 2004 nr 210 poz. 2135).
Netografia
http://www.sciaga.pl/tekst/44038-45-wybrane_metody_i_techniki_komunikowania_sie_w_pracy_pielegniarki
http://pulsmedycyny.pl/2581293,26153,segregacja-odpadow-medycznych