Pobierz epodręcznik
"Pierwsza pomoc w stanach zagrożenia życia i zdrowia – opieka nad chorym"
Przejdź do zasobu: bibliotekaSpis treści działu
Wideocast
Wprowadzenie 1. System pomocy medycznej w Polsce, zasady powiadamiania, łańcuch ratunkowy
2. Zasady i zakres udzielania pierwszej pomocy, prawne podstawy udzielania pierwszej pomocy
3. Pierwsza pomoc w stanach zagrożenia życia
4. Przyczyny NZK, algorytmy postępowania
5. ABC resuscytacji krążeniowo-oddechowej
Bibliografia
Wideocast: 1. Moduł 6 - Pierwsza pomoc w stanach zagrożenia życia i zdrowia...
Wprowadzenie
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne − zespół czynności obejmujący bezprzyrządowe utrzymywanie drożności dróg oddechowych oraz podtrzymywanie oddychania i krążenia. Natychmiastowe rozpoczęcie resuscytacji przez świadków zdarzenia zwiększa przeżycie trzykrotnie, dlatego algorytm BLS (ang. basic life suport) został stworzony dla osób, które nie posiadają pełnego wykształcenia medycznego, ale są świadkami zdarzenia i w sposób znaczący mogą wpłynąć na zminimalizowanie ryzyka zgonu osoby poszkodowanej. Istotą BLS jest resuscytacja krążeniowo-oddechowa.
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne mają kluczowe znaczenie w ratowaniu życia oso-bom poszkodowanym z NZK (nagłe zatrzymanie krążenia). Warto rozpocząć BLS bez obaw przed brakiem doświadczenia, ponieważ udowodniono, że kilka tych prostych czynności znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo zgonu. Algorytm postępowania:
Rysunek 6.1. Algorytm resuscytacji
Źródło: opracowanie własne autora
1. System pomocy medycznej w Polsce, zasady powiadamiania, łańcuch ratunkowy
Czynności życiowe to czynności organizmu decydujące o jego przeżyciu. Zaliczamy do nich:
· czynność oddechową – pobieranie tlenu z powietrza atmosferycznego i wydalanie dwutlenku węgla,
· czynność serca i krążenie krwi – transport tlenu i substancji odżywczych do po-szczególnych komórek oraz wydalanie resztek przemiany materii,
· regulację składu płynów ustrojowych (wody i zawartych w niej elektrolitów) – za-chowanie homeostazy.
Definicja nagłego przypadku (Ahnefelda)
Doraźnej pomocy wymaga pacjent, u którego w wyniku urazu (zranienia) lub groźnego dla życia ostrego zachorowania dochodzi do zaburzenia ważnych życiowo czynno-ści, tj. oddychania, akcji serca i krążenia.
To samo dotyczy sytuacji, gdy stan pacjenta budzi obawę wystąpienia wspomnianych zaburzeń lub obserwujemy ich początek. Nagłe przypadki są wynikiem:
· ciężkich uszkodzeń ciała występujących na skutek wszelkiego rodzaju nieszczęśli-wych wypadków,
· groźnych dla życia ostro występujących schorzeń,
· zatruć.
Nagła sytuacja to ostry stan chorobowy, któremu towarzyszą ciężkie zaburzenia czyn-ności ustrojowych, niestanowiące jednak zagrożenia czynności życiowych.
Odróżnienie nagłego przypadku od nagłej sytuacji jest trudne nawet dla osób doświad-czonych.
System opieki medycznej w Polsce
System opieki zdrowotnej to zespół osób i instytucji, mający za zadanie zapewnić opiekę zdrowotną ludności. Polski system opieki zdrowotnej oparty jest na modelu ubezpieczeniowym.
Istotnym elementem tego systemu jest system ratownictwa medycznego.
Podstawą prawną działania systemu ratownictwa medycznego jest Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
Prawny obowiązek udzielenia pomocy jest określony art. 162 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 – Kodeks karny:
Kto zauważy osobę lub osoby znajdujące się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego lub jest świadkiem zdarzenia powodującego taki stan, w miarę posiadanych możliwości i umiejętności ma obowiązek niezwłocznego podjęcia działań zmierzających do skutecz-nego powiadomienia o tym zdarzeniu podmiotów ustawowo powołanych do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
Więcej przydatnych informacji na stronie internetowej: http://www.winniczek1970.republika.pl/files/bip/38_bip.pdf.
W celu realizacji zadań państwa, polegających na zapewnieniu pomocy każdej osobie znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, tworzy się system o nazwie Państwowe Ratownictwo Medyczne.
Zasady organizacji, funkcjonowania i finansowania systemu
Zasady zapewnienia edukacji w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
W ramach systemu działają:
1. Organy administracji rządowej (Minister Zdrowia, wojewoda).
2. Jednostki systemu:
· szpitalne oddziały ratunkowe,
· zespoły ratownictwa medycznego – zapewniające utrzymanie gotowości lu-dzi, zasobów i jednostek organizacyjnych.
Z systemem współpracują (rejestr wojewody):
· Państwowa Straż Pożarna i inne jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego,
· inne jednostki podległe lub nadzorowane przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Mini-stra Obrony Narodowej,
· społeczne organizacje ratownicze.
Dzieje się to pod warunkiem, że dana jednostka:
· jest wpisana do rejestru wojewody,
· zapewnia gotowość operacyjną,
· dysponuje ratownikami posiadającymi ważne zaświadczenia o ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu ratownika w liczbie niezbędnej do zapewnienia gotowości,
· dysponuje środkami łączności niezbędnymi do zapewnienia gotowości.
Medyczne czynności ratunkowe – świadczenia opieki zdrowotnej w warunkach po-zaszpitalnych, w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
Zasady wzywania zespołu ratunkowego (karetki pogotowia)
Meldunek o wypadku powinien zawierać dane (dotyczy wszystkich numerów ratunko-wych) przedstawione na rysunku 6.2. Numery służb ratowniczych przedstawia rysunek 6.3.
Rysunek 6.2.Kolejnośc podawania danych w przypadku wzywania pomocy medycznej
Źródło: opracowanie własne autora
Gdy istnieje dodatkowe niebezpieczeństwo (np. cysterna) – poinformuj o tym.
Nigdy pierwszy nie odkładaj słuchawki – pierwsza odkłada słuchawkę osoba przyjmują-ca zgłoszenie – dyspozytor!!!
Rysunek 6.3. Numery służb ratowniczych
Źródło: opracowanie własne autora
Łańcuch ratunkowy
Zgodnie z wzorem opracowanym przez Czerwony Krzyż przebieg udzielania pomocy w nagłych przypadkach lub sytuacjach można przedstawić w postaci łańcucha (rys. 6.4).
Rysunek 6.4. Łańcuch ratunkowy
Źródło: opracowanie własne autora
Na czynności doraźne ratujące życie składa się:
· ewakuacja ofiary z miejsca zagrożenia,
· resuscytacja, reanimacja,
· opanowanie groźnego krwawienia,
· ułożenie na boku,
· walka ze wstrząsem,
· zabezpieczenie miejsca wypadku.
Rysunek 6.5. Łańcuch ratunkowy
Źródło: opracowanie własne wykonawcy
2. Zasady i zakres udzielania pierwszej pomocy, prawne podstawy udzielania pierwszej pomocy
Pierwsza pomoc to podstawowe czynności przed przybyciem lekarza, pogotowia ra-tunkowego lub innych wykwalifikowanych osób, mające na celu ratowanie zdrowia bądź życia ludzi, którzy odnieśli obrażenia lub nagle zachorowali. Główne cele udziela-nia pierwszej pomocy to:
· ochrona ludzkiego życia,
· ograniczanie skutków obrażeń lub choroby,
· przygotowanie do dalszego postępowania lekarskiego.
Obowiązek udzielania pierwszej pomocy
Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym niebezpieczeństwem utraty życia lub zdrowia nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie na niebez-pieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozba-wienia wolności do lat trzech (art. 162 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. – Kodeks karny).
Pamiętaj!!!
Udzielając pierwszej pomocy, nigdy nie należy ryzykować swojego bezpieczeństwa.
Rysunek 6.6. Układanie w pozycji bocznej ustalonej
Tabela 6.1. Organizacja miejsca wypadku
Ocena i analiza miejsca wypadku · Zanim podejdziesz do poszkodowanego, upewnij się, że nic nie grozi Tobie ani jemu.· Sprawdź, czy poszkodowany reaguje: ostrożnie potrząśnij go za ra-mię i spróbuj nawiązać kontakt.· Wezwij pomoc (podaj informacje przedstawione na rys. 6.2).Pamiętaj!· Nigdy pierwszy nie odkładaj słuchawki.· Kontroluj cały czas stan poszkodowanego.
Zapewnienie bez-pieczeństwa · Jeśli to możliwe, poszkodowanego należy jak najdelikatniej zabrać z miejsca zdarzenia, by ułatwić dalsze czynności ratownicze. Służy temu np. chwyt Rauteka.Poszkodowany nieprzytomny, oddychający:· Sprawdź zagrożenie.· Sprawdź, czy poszkodowany reaguje, i udrożnij drogi oddechowe.· Sprawdź oddech przez 10 sek.Jeśli poszkodowany nie reaguje:· Wezwij pomoc.· Ułóż poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej.· Kontroluj stan poszkodowanego.Poszkodowany nieprzytomny, nieoddychający:· Sprawdź zagrożenie.· Sprawdź, czy poszkodowany reaguje, i udrożnij drogi oddechowe.· Sprawdź oddech przez 10 sek.Jeśli poszkodowany nie reaguje:· Wezwij pomoc.· Rozpocznij RKO.
Pierwsza pomoc Resuscytacja/krążeniowo-oddechowa – ABC:· udrożnienie dróg oddechowych (Airway),· sztuczna wentylacja (Breathing),· masaż pośredni serca poprzez ucisk zewnętrzny klatki piersiowej (Circu-lation).
Źródło: opracowanie własne autora
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne to zespół czynności ratowniczych wykonywa-nych na miejscu wypadku.
Schemat postępowania w podstawowych zabiegach resuscytacyjnych.
Czynności te wykonujemy cyklicznie do chwili, kiedy u poszkodowanego powróci krą-żenie i oddychanie lub przybędzie pomoc medyczna (zob. rys. 6.7).
Rysunek 6.7. Schemat postępowania
Źródło: opracowanie własne autora
Rysunek 6.8. Masaż serca i sztuczne oddychanie
Źródło: opracowanie własne autora
Resuscytacja
Uciski i oddechy prowadź naprzemiennie w stosunku 30:2 do czasu przybycia pogoto-wia lub do momentu wyczerpania sił!
Tabela 6.2. Postępowanie w zależności od wieku poszkodowanego (według obowiązują-cych wytycznych ILCOR z 2010 r.)
Resuscytacja krążeniowo-oddechowa Niemowlę do 1 ro-ku życia Dziecko do okre-su pokwitania Dorosły od okresu pokwita-nia
Działania resuscytacyjne 5 wdechów30 ucisków2 wdechy 5 wdechów30 ucisków2 wdechy 30 ucisków2 wdechy
Miejsce ucisku jeden palecponiżej linii sutków jeden palecpowyżej dołka mostkowego dwa palcepowyżej dołka mostka
Źródło: opracowanie własne autora
3. Pierwsza pomoc w stanach zagrożenia życia
Ciała obce
Ciała obce mogą być usuwane z rany tylko przez lekarza i czynność ta nie wchodzi w zakres pierwszej pomocy. Niewprawne próby usuwania grożą pozostawieniem w ra-nie fragmentów ciała obcego, a także stanowią niebezpieczeństwo wprowadzenia do-datkowego zakażenia. Większe ciała obce o gładkich brzegach często tamponują ranę i zapobiegają tym samym powstaniu dużego krwawienia.
Zadławienia u dorosłych
1. Zachęcamy do kaszlu.
2. Jeśli staje się osłabiony i przestaje kaszleć, wykonaj do 5 uderzeń w plecy.
3. Stań z boku i nieco z tyłu poszkodowanego.
4. Podeprzyj klatkę piersiową jedną ręką i pochyl go do przodu.
5. Wykonaj do 5 energicznych uderzeń w plecy.
Omdlenia
Przejściowa utrata przytomności zwykle ustępuje samoistnie i szybko. W przypadku takiej sytuacji:
1. Wyprowadzamy z pomieszczenia lub zapewniamy dostęp świeżego powietrza.
2. Rozluźniamy koszulę i pasek w spodniach.
3. Unośmy nogi do kąta 90° (można również unieść ręce).
Krwotok z nosa
1. Posadź poszkodowanego z głową pochyloną do przodu.
2. Porządnie wydmuchaj nos poszkodowanemu i uciśnij miękką część nosa przez 15–20 min. kciukiem i palcem wskazującym.
3. Zastosuj zimne okłady na czoło i kark.
1. Uniesienie zranionej kończyny powyżej poziomu serca.
2. Uciśnięcie miejsca krwawienia.
3. Przyłożenie do rany jałowej gazy.
4. Założenie opatrunku uciskającego.
Krwotoki z ran tułowia
1. Uciśnięcie miejsca krwawienia.
2. Przyłożenie do rany jałowej gazy.
3. Jeżeli oprócz wypływu krwi dojdzie do wytrzewienia (wydostania się narzą-dów wewnętrznych na zewnątrz), osłaniamy je wilgotną gazą i nie wkładamy z powrotem.
Krwotoki z ran kłutych
1. Uciśnięcie miejsca krwawienia.
2. Założenie opatrunku uciskającego.
3. Jeżeli w ranie tkwi ciało obce, stabilizujemy je i nie wyciągamy. Ciało obce potrafi za-tamować krwotok.
Wyjątek!
Można usunąć ciało obce, jeśli:
· uniemożliwia ono konieczną resuscytację,
· krwotoku nie udaje się opanować pomimo pozostawienia go w ranie.
Krwotok tętniczy – miejsca ucisku tętnic
Tego rodzaju zatrzymanie krwotoku może być tylko krótkotrwałe, do czasu nałożenia na ranę opatrunku uciskowego.
Wszelkie krwotoki w obrębie kończyn należy tamować opatrunkiem uciskowym nało-żonym na ranę.
W wyjątkowych przypadkach stosuje się okrężne uciśnięcie całej kończyny za pomocą elastycznej opaski uciskowej.
Krwotok żylny
Charakteryzuje się wypływaniem z rany krwi koloru ciemnego.
W tych przypadkach do zatrzymania krwotoku wystarcza założenie opatrunku uci-skowego.
Krwawienie z ust
Krwotok płucny charakteryzuje się wypływaniem z ust krwi żywoczerwonej, pieni-stej. Chorego należy umieścić w pozycji półleżącej, a na klatkę piersiową położyć worek z lodem.
Krwotok żołądkowy objawia się wymiotami krwawymi, przy czym krew jest zwykle ciemna, czasem przypomina fusy od kawy. Chorego należy ułożyć wygodnie z lekko uniesionym tułowiem, a na okolicę żołądka położyć zimny okład.
Wstrząs – objawy
Objawy wstrząsu są proporcjonalne do ciężkości i okresu działania jego przyczyny:
· szybki, płytki oddech,
· bladość i chłód skóry,
· wargi przybierają odcień blado-siny,
· bledną łożyska paznokci, po ich uciśnięciu bardzo powoli różowieją,
· chory jest niespokojny i lękliwy, drży,
· na czole występuje zimny, lepki pot,
· bardzo wysokie tętno (180–200 uderzeń na minutę).
Wstrząs – postępowanie
Czynności ratujące:
· tamujemy krwawienia (jeśli jest to krwawienie zewnętrzne),
· układamy chorego w pozycji przeciwwstrząsowej (nogi uniesione na wysokość około 30–40 cm powyżej poziomu głowy),
· chronimy przed utratą ciepła,
· uspokajamy chorego,
· systematycznie kontrolujemy tętno i oddech (co 1 minutę),
· zakaz palenia oraz podawania pokarmu i alkoholu,
· nie wolno przewozić chorego przypadkowym środkiem transportu.
Pozycja przeciwwstrząsowa
Ułożenie przeciwwstrząsowe nie powinno być stosowane przy urazach czaszkowo-mózgowych, duszności, nagłych bólach w klatce piersiowej i nadbrzuszu.
Oparzenie
Drobniejsze oparzenia jak najszybciej ozięb zimną wodą lub przyłóż kostki lodu i trzymaj, dopóki ból nie ustąpi. Nie stosuj żadnych maści ani tłuszczów. Pęcherze na skó-rze przykryj sterylnym opatrunkiem. Nie przebijaj ich ani nie wyciskaj.
Zatrucia
Jeśli kogoś bardzo boli brzuch, ma biegunkę, wymioty lub zawroty głowy albo gorączkę, wezwij natychmiast lekarza. Poinformuj, czym najprawdopodobniej ofiara się zatruła – nim przyjedzie, powie Ci, co robić. Nie wywołuj wymiotów, jeśli ofiara połknęła substan-cję żrącą, a także jeśli śpi lub ma drgawki. Jeśli jest to zatrucie pokarmowe, postaraj się dostarczyć lekarzowi próbkę „podejrzanej” potrawy, jej analiza może przyspieszyć le-czenie. Przy zatruciu czadem wynosimy poszkodowanego z zagazowanego pomieszcze-nia, uważając na własne bezpieczeństwo.
Zawał serca
Postępowanie:
· kontrola ABC,
· wezwanie pogotowia,
· zakazanie ruchu i wysiłku fizycznego,
· wygodna pozycja półsiedząca,
· zapewnienie dopływu świeżego powietrza,
· rozluźnienie odzieży,
· wsparcie psychiczne, uspokajanie,
· polecenie zażycia posiadanych leków, jeżeli poszkodowany czuje ból.
Może wystąpić konieczność resuscytacji.
Złamania
Bez wykonania prześwietlenia nie można określić, czy dany uraz jest:
· złamaniem,
· zwichnięciem,
· skręceniem,
· stłuczeniem.
Każdy uraz kończyny traktujemy i opatrujemy jak złamanie. Postępowanie przy złama-niach:
1. Zdjęcie ze złamanej kończyny pierścionków, bransoletek i zegarka.
2. Założenie jałowego opatrunku na ranę.
3. Unieruchomienie kończyny.
4. Kontakt z dyspozytorem pogotowia.
5. Nie wolno podawać leków przeciwbólowych, jedzenia ani napojów.
Zasady unieruchamiania:
· w przypadku złamania kości unieruchamia się dwa stawy sąsiadujące z miejscem zła-mania,
· w przypadku uszkodzenia kości w obrębie stawu unieruchamia się kości wchodzące w skład tego stawu,
· jeśli pogotowie jest w drodze, a unieruchomienie przysparza problemy, rezygnuje się z niego, aby nie zadawać poszkodowanemu dodatkowego bólu.
Podstawowe unieruchamianie:
· chusta trójkątna,
· koszula lub marynarka poszkodowanego,
· przybandażowanie zdrowej nogi do nogi po urazie,
· unieruchomienie kończyny twardym i prostym przedmiotem,
· bandaż elastyczny.
Pomocne przedmioty:
· deska, narta, sztacheta, drzewce od flagi,
· prosta gałąź,
· kijek narciarski,
· łyżka do butów,
· parasol,
· kij od szczotki lub miotły,
· zrolowany koc,
· poduszka.
Postępowanie w trakcie ataku padaczki
1. Odsunięcie z otoczenia chorego niebezpiecznych przedmiotów.
2. Asekuracja głowy.
3. Ochrona kończyn.
4. Nie wolno hamować drgawek ani wkładać osobie mającej atak niczego do ust.
Porażenie prądem
Pamiętaj, aby ratując porażonego, samemu nie zostać porażonym. Odetnij dopływ prądu najszybciej, jak to możliwe. Zadzwoń po pogotowie i straż pożarną. Nie dotykaj porażo-nego, dopóki dopływ prądu nie zostanie odcięty. Dopiero wtedy sprawdź, czy oddycha i czy ma tętno. Jeśli to konieczne, zastosuj sztuczne oddychanie lub masaż serca. Upewnij się, czy nie ma złamań lub obrażeń wewnętrznych.
Urazy głowy
Przy uderzeniu w głowę istnieje niebezpieczeństwo urazu mózgowego i późniejszych poważnych komplikacji.
Jeśli głowa krwawi, załóż opatrunek, zabandażuj i każ rannemu leżeć, dopóki nie przyje-dzie lekarz.
Wyposażenie apteczki
· bandaże zarówno elastyczne, jak i dzianinowe o szerokości 5, 10 i 15 cm – po 4 szt.,
· jałowe gazy – 3 szt.,
· jałowe gaziki 10 × 10, 5 × 5 – po 10 szt.,
· chusta trójkątna – 1 szt.,
· plaster z opatrunkiem – 1 szt.,
· plaster zwykły – 1 szt.,
· ratunkowa foli przeciwwstrząsowa – 2 szt.,
· rękawiczki lateksowe – 4 szt,
· maseczka do sztucznego oddychania – 2 szt.,
· codofix w różnych rozmiarach – po 1 szt.,
· nożyczki – 1 szt.,
· żelki chłodzące – 1 szt.,
· termometr – 1 szt.
4. Przyczyny NZK, algorytmy postępowania
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne obejmują zapewnienie drożności dróg oddecho-wych oraz wspomaganie oddychania i krążenia bez użycia specjalnego sprzętu (poza środkami ochronnymi). Połączenie wentylacji własnym powietrzem wydechowym (od-dechy ratownicze) i uciskania klatki piersiowej (pośredniego masażu serca) określa się jako resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO) (ang. CPR, cardiopulmonary resuscita-tion), która stanowi podstawę współczesnych zabiegów resuscytacyjnych. Określenie nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) oznacza nagłe przerwanie tłoczenia krwi przez ser-ce, co może być odwracalne pod warunkiem podjęcia odpowiedniego leczenia. Termin ten nie oznacza ustania czynności serca jako końcowego etapu w przebiegu ciężkiej cho-roby. W takiej sytuacji na ogół nie ma wskazań do podejmowania zabiegów resuscyta-cyjnych.
Największe szanse przeżycia w przypadku NZK istnieją:
· gdy dochodzi do niego w obecności świadków,
· gdy świadkowie wezwą pomoc odpowiednich służb ratunkowych, a do czasu ich przybycia sami podejmą resuscytację,
· gdy serce zatrzymuje się w mechanizmie migotania komór,
· gdy wcześnie wykona się defibrylację i podejmie zaawansowane zabiegi resuscytacyj-ne.
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne stanowią jedno z ogniw łańcucha przeżycia. Pod-stawowe zabiegi resuscytacyjne obejmują ocenę sytuacji, a następnie odpowiednie działania, określane (za terminologią anglojęzyczną) jako ABC:
· A (Airway) – ocena i zapewnienie drożności dróg oddechowych,
· B (Breathing) – ocena i podtrzymanie oddychania,
· C (Circulation) – ocena i podtrzymanie krążenia krwi.
Rysunek 6.9. Podstawowe zabiegi resuscytacyjne (BLS) u osoby dorosłej
Źródło: opracowanie na podstawie: www.erc.edu (Wytyczne ERC 2005)
5. ABC resuscytacji krążeniowo-oddechowej
Alfabet reanimacji
A – Airway – ocena i zapewnienie drożności dróg oddechowych.
B – Breath – ocena i podtrzymanie oddychania.
C – Circulation – ocena i podtrzymanie krążenia krwi.
D – Drugs – leki.
E – Electrostimulation – stymulacja elektryczna.
Gdzie szukamy tętna?
1. Tętnice szyjne wewnętrzne (2–3 cm bocznie od chrząstki tarczowatej).
2. Tętnice promieniowe (wewnętrzne powierzchnie nadgarstków po stronie kciuka).
3. Tętnice udowe (1/3 wewnętrzna pachwin).
4. Tętnice pachowe (u małych dzieci).
Sposoby kontroli oddechu:
· wzrokowe (obserwacja ruchów klatki piersiowej),
· słuchowe (nasłuchiwanie szmerów oddechowych),
· palpacyjne (wyczuwanie ruchów oddechowych).
Cechy osoby nieprzytomnej:
· brak reakcji na bodźce słowne,
· brak reakcji na bodźce bólowe.
· z reguły ciało wiotkie.
Objawy nagłego zatrzymania krążenia
Pewne:
· brak tętna na dużych tętnicach,
· brak oddechu,
· osoba nieprzytomna.
Dodatkowe:
· sinica powłok,
· szerokie, sztywne źrenice.
Objawy zatrzymania krążenia:
· Brak tętna – badamy na tętnicach szyjnych wspólnych lub promieniowych.
· Brak oddychania – zatrzymanie krążenia może nastąpić równocześnie z zatrzyma-niem wentylacji lub wkrótce potem. Nie występuje zjawisko odwrotne – zatrzymanie krążenia nie poprzedza nigdy zatrzymania oddychania.
· Brak odruchów (rozszerzenie i sztywność źrenic) – rozszerzenie źrenic następuje 1–1,5 min. po ustaniu krążenia mózgowego.
· Wiotkość pacjenta – zatrzymanie krążenia powoduje przerwanie ukrwienia ośrodko-wego układu nerwowego, a to z kolei jest przyczyną zniesienia napięcia wszystkich mięśni prążkowanych. Całkowicie zwiotczenie (w tym także mięśni żuchwy – co jest szczególnie ważne dla podjęcia sztucznej wentylacji) jest nieodłączną cechą zatrzy-mania krążenia. Utrzymanie napięcia mięśni dowodzi istniejącej czynności serca.
· Bladość lub sinica – bladość powłok miewa charakter odruchowy i nie może służyć za podstawę do wnioskowania o stanie krążenia, sinica natomiast jest wyrazem obec-ności w tkankach krwi o niedostatecznym wysyceniu tlenem.
Podjęcie próby resuscytacji jest celowe, gdy zatrzymanie serca nastąpiło nagle, na sku-tek gwałtownych bodźców uszkadzających, jak np.:
· rażenie prądem,
· zatkanie dróg oddechowych,
· zawał mięśnia sercowego,
· zatrzymanie akcji serca (jest skutkiem gwałtownych zaburzeń ustrojowych, dających się odwrócić lub usunąć, jak np.: bardzo obfity krwotok),
· nadmierne podrażnienie układu przywspółczulnego.
Sztuczne oddychanie
Kolejność czynności przy metodzie „usta-usta":
· ratowanego układa się na wznak (z barkami uniesionymi około 10 cm nad poziom podłoża) przez podłożenie wałka lub zwiniętego koca w celu odchylenia głowy do ty-łu;
· ratownik oczyszcza jamę ustną ratowanego (muł rzeczny w przypadku utonięć, zie-mia, wydzielina, ciała obce itp.) za pomocą palca lub gazy i podciąga do góry żuchwę;
· odciągając żuchwę jedną ręką i odginając głowę ratowanego ku tyłowi drugą ręką po-łożoną na czole (kciuk i palec wskazujący tej ręki zaciskają nozdrza), ratownik wdmuchuje powietrze do ust ratowanego bezpośrednio albo przez cienki płat gazy i czeka chwilę, aby umożliwić ratowanemu samoistny wydech;
· cykl ten powtarza się możliwie szybko przez pierwszych 10 wdechów, a następnie zwalnia się oddychanie do 12–14 oddechów na minutę;
· wdmuchując powietrze do ust ratowanego, należy kątem oka obserwować jego nad-brzusze i klatkę piersiową – dowodem skutecznej wentylacji jest ich rytmiczne uno-szenie się oraz słyszalny szmer wydechu następujący po każdym wdechu.
Masaż serca
Jest to zabieg mający na celu przywrócenie akcji serca. Kolejność czynności:
· ratowanego umieszcza się na twardym podłożu, możliwie nisko (najlepiej na podło-dze);
· istotą zabiegu jest rytmiczne masowanie klatki piersiowej między mostkiem a kręgo-słupem oraz jednoczesne prowadzenie wentylacji płuc (resuscytacja krążeniowo-oddechowa – RKO);
· rytmiczne uciski dolnej części mostka w kierunku kręgosłupa – daje ok. 10–40% nor-malnego rzutu serca, ilość ta zapobiega przez 1–2 h śmierci mózgu, ale nie wystarcza, by przywrócić świadomość;
· klęcząc lub stojąc obok ofiary, ratownik rytmicznie i dość silnie uciska w 1/3 mostka, w rytmie 60–70 (100) razy na minutę.
Według wytycznych Europejskiej Rady Resuscytacji z 2000 roku nie ma już podziału na 1 i 2 ratowników. Według wytycznych Europejskiej Rady Resuscytacji z 2005 roku: 30 uciśnięć mostka na 2 wdechy, rozpoczyna się od uciśnięć klatki piersiowej.
Objawy skutecznej reanimacji
1. Obecność ruchów klatki piersiowej podczas wentylacji.
2. Obecność tętna na dużych naczyniach przy każdym uciśnięciu mostka.
3. Zaróżowienie skóry pacjenta.
4. Zwężenie się źrenic.
5. Pojawianie się poronnych oddechów pacjenta.
6. Powrót świadomości u niektórych.
Błędy podczas resuscytacji
1. Zbyt długa przerwa w czynnościach reanimacyjnych (nie powinna trwać powyżej 5 s, wyjątek – intubacja < 15 s).
2. Uciskanie górnej części mostka.
3. Uciskanie okolicy serca (na lewo od mostka).
4. Odrywanie dłoni od klatki piersiowej pomiędzy uciśnięciami.
5. Ucisk żeber pacjenta palcami ratownika.
6. Brak kontroli efektów reanimacji w krótkich i regularnych odstępach czasu.
7. Brak synchronizacji wentylacji i masażu serca.
Reanimacja
Warunkiem powodzenia reanimacji jest dostatecznie wczesne podjęcie zabiegów re-animacyjnych, prawidłowe ich wykonanie, a następnie wezwanie kwalifikowanej pomocy medycznej.
Decyzja zaniechania akcji ratowniczej należy do lekarza.
Zasady udzielania pierwszej pomocy
1. Podczas udzielania pierwszej pomocy należy usunąć z bezpośredniego otoczenia cho-rego wszystkie osoby, których obecność nie jest potrzebna, a które mogą utrudniać sprawność działania.
2. Należy zatrzymać te osoby, które mogą pomóc w czynnościach ratowniczych, trans-porcie, unieruchomieniu itp.
3. Należy zawsze pamiętać, że przy udzielaniu pierwszej pomocy obowiązuje zachowa-nie maksymalnej czystości, gdyż zanieczyszczenie rany może doprowadzić do zaka-żenia i późniejszych powikłań.
4. Jeśli zachodzi konieczność obnażenia uszkodzonej części ciała, to należy tego doko-nać z największą ostrożnością, wówczas najpierw zdejmuje się ubranie ze zdrowej okolicy ciała, a dopiero później z uszkodzonych.
5. W pewnych sytuacjach lepiej jest ubranie lub obuwie przeciąć (złamanie otwarte, zmiażdżenie, silne przyklejenie się odzieży do ran, przy dużych obrzękach itp.).
Postępowanie ratownicze
Do podstawowych czynności składających się na postępowanie ratownicze należą:
· przywrócenie drożności dróg oddechowych,
· zastosowanie w razie potrzeby sztucznego oddychania,
· pośredni masaż serca, gdy występują cechy przerwania krążenia (zagadnienia te zosta-ły omówione powyżej),
· zatamowanie krwotoku i właściwe ułożenie chorego,
· w razie rozpoznania lub podejrzenia wstrząsu urazowego natychmiastowe rozpoczęcie postępowania przeciwwstrząsowego,
· zamknięcie odmy otwartej, odbarczenie odmy ciśnieniowej, ułożenie chorego na tej stronie klatki piersiowej, po której stwierdza się rozległe złamania żeber, w celu unik-nięcia ruchów opacznych,
· w razie potrzeby zastosowanie środków przeciwbólowych,
· założenie opatrunków,
· unieruchomienie złamań i zwichnięć,
· ułożenie chorego nieprzytomnego w pozycji bocznej ustalonej, jeżeli nie ma do tego przeciwwskazań (np. złamania kręgosłupa),
· przekazanie chorego do szpitala w celu udzielenia pomocy kwalifikowanej.
Bibliografia
Literatura obowiązkowa
Buchfelder A., Buchfelder M., Podręcznik pierwszej pomocy, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
Szwałkiewicz E., Opiekun Medyczny w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, War-szawa 2013.
Talarska D., Wieczorowska-Tobis K., Opieka nad osobami przewlekle chorymi w wieku podeszłym i niesamodzielnymi. Podręcznik dla opiekunów medycznych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009 i następne.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 – Kodeks karny (Dz. U. 1997 nr 88 poz. 553).
Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. 2006 nr 191 poz. 1410).
Wołynka S., Pielęgniarstwo ogólne, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1993.
Zahradniczek K., Wprowadzenie do pielęgniarstwa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, War-szawa 1999.
Literatura dodatkowa
Ciechaniewicz W., Pielęgniarstwo – ćwiczenia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001.
Krajewska-Kułak E., Rolka H., Podręcznik dla studiów medycznych, Wydawnictwo Lekar-skie PZWL, Warszawa 2009.
Kwiatkowska A., Krajewska-Kułak E., Wenancjusz Pank W., Komunikowanie interperso-nalne w pielęgniarstwie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
Lloyd P., Zasady podnoszenia i przemieszczania pacjentów, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2000.
Mose J.R., Opieka nad chorym w domu. Jak pomóc w potrzebie i na starość, Oficyna Wy-dawnicza ABA, Warszawa 2007.
Steciwko A., D. Żurawicka D., Wojtal M., Pielęgnacyjne i kliniczne aspekty opieki nad cho-rymi. Wybrane zagadnienia, t. 2, Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2009.
Netografia
http://docs7.chomikuj.pl/613680046,PL,0,0,MYCIE-PACJENTA-W-%C5%81%C3%93%C5%BBKU.docx
http://pielegniarstwo2.xlx.pl/PP/proces%20pielegnowania.pdf
http://pldocs.docdat.com
http://seni.pl/filmy/super-seni-pacjent-lezacy/
http://seni.pl/opieka-nad-bliskimi/
https://www.erc.edu/index.php/mainpage/en/
http://isap.sejm.gov.pl/KeyWordServlet?viewName=thasD&passName=dokumentacja%20medyczna
http://www.sciaga.pl/tekst/58596-59-toaleta_chorego_lezacego_w_lozku_pokaz_i_cwiczenia_utrwalajace
Błąd! Nieprawidłowy odsyłacz typu hiperłą-cze.http://www.youtube.com/watch?v=v4V1_K9mfsY
http://www.wymiennik.com/szukaj,toaleta%20jamy%20ustnej%20chorego,1
